Leestip augustus 2023
Het graf van de wever is niet alleen een van de beste, het is ook een van de meest geliefde stukken fictie in de Ierse literatuur.
Op de oeroude begraafplaats Cloon na Morav – de Dodenakker – mag niet iedereen worden begraven. In het kleine Ierse dorp is dit privilege alleen aan de oudere families en clans vergund. En daarvan zal binnenkort niemand meer in leven zijn. Mortimer Hehir, de wever die pas gestorven is, hoort tot een van die clans. Maar het graf van zijn clan is niet zomaar te vinden. Cloon na Morav is een doolhof van door donkergroene korstmossen bedekte, afgebroken zerken. Hier bestaat geen pad, geen plattegrond of register en geen enkel grafschrift is compleet. Zijn weduwe weet niet waar ze haar man moet begraven. Alleen twee bejaarde mannen, Meehaul Lynskey de spijkerslager en Cahir Bowes de steenbikker, kunnen die plek misschien vinden. In hun gezelschap en samen met twee jonge grafdelvers gaat de weduwe van de wever de begraafplaats op. Maar de zoektocht blijkt niet eenvoudig. Met elke mislukte poging raken de twee oude mannen verder verstrikt in gebakkelei over wie de geschiedenis van Cloon na Morav – en dus van zijn bewoners – het beste kent.
Het graf van de wever is een poëtisch en tragikomisch verhaal dat in zwarte humor niet onderdoet voor het werk van Samuel Beckett en Flann O’Brien.
Seumas O’Kelly (Loughrea, County Galway, ca. 1880 - Dublin, 1918) was een zeer productieve schrijver en journalist. Hij was klasgenoot van James Joyce op het University College van Dublin en heeft diverse toneelstukken, twee romans en vier verhalenbundels op zijn naam staan. Seumas O’Kelly stierf op achtendertigjarige leeftijd aan een hersenbloeding na een inval van een groep Britse soldaten op de redactie van Nationality, de krant van Sinn Féin, waarvan hij hoofdredacteur was. Zijn meesterwerk, Het graf van de wever (The Weaver’s Grave), postuum gepubliceerd in 1919, komt in de meeste bloemlezingen van de Ierse literatuur voor en is het eerste boek van zijn hand dat in het Nederlands wordt vertaald.
Dit kort maar mooi verhaal over oude Ierse tradities, gaat over het beruchte kerkhof ‘Cloon na Morav’ waar alleen zeer oude families en clans begraven liggen. Mortimer Hehir, één van de laatste vier stokoude mannen die het privilege genieten om begraven te mogen worden op Cloon na Morav, is recent overleden. De weduwe, twee grafdelvers en twee van de overgebleven stokoude mannen proberen het graf te vinden van de clan van Mortimer Hehir zodat ze hem op de rechtmatige plaats kunnen begraven. Gemakkelijker gezegd dan gedaan en de twee hoogbejaarde mannen zijn als twee vechtende kemphanen die elkaar de loef willen afsteken en als eerste de plek aanduiden. Hun gekrakeel en geruzie doet de jonge weduwe (het was Mortimers vierde echtgenote) naar de derde overgebleven hoogbejaarde vluchten om haar de plek te onthullen. Die is bedlegerig en ook op sterven na dood maar deelt toch nog een paar filosofische inzichten die de weduwe op dat moment echter niet veel wijzer maken. Eind goed al goed, de plek wordt uiteindelijk gevonden en ‘Cloon na Moray’ is niet alleen de laatste rustplaats van de oude clans maar ook de plek waar nieuwe liefde ontluikt.
Beoordelingen
Er zijn geen beoordelingen gevonden.
