Leestip juni 2021
De Bass Rock is een majestueuze rotsformatie die al eeuwenlang vanaf de zee uitkijkt over het Schotse vasteland. Door de jaren heen zijn tegen de achtergrond van deze rotsen de levens van drie vrouwen met elkaar verbonden.
Aan het begin van de achttiende eeuw vlucht Sarah weg wanneer ze ervan wordt beschuldigd een heks te zijn. In de nasleep van de Tweede Wereldoorlog moet Ruth wennen aan een nieuw huis, een nieuwe omgeving en een nieuwe echtgenoot.
Zestig jaar later staat dat huis leeg. Vivian, rouwend om haar pas gestorven vader, zoekt haar weg in de eigendommen van Ruth en ontdekt haar eigen plaats in de familiegeschiedenis.
De levens van deze drie vrouwen zijn ingrijpend door mannen bepaald, maar in hun verbondenheid schuilt de kans op een nieuw bestaan.
Wij zijn de wolven is een ingenieuze en meeslepende vertelling, een gelaagd meesterwerk over woede, liefde, misbruik en compassie.
Evie Wyld (Londen, 1980) stond in 2013 op de lijst van Granta’s Best of Young British Novelists, nadat ze door de BBC ook als een van de twaalf beste nieuwe Britse schrijvers werd genoemd. Met Overal vogelzang won Wyld de Encore Award, de European Union Prize for Literature en de Miles Franklin Literary Award en ze werd genomineerd voor de Baileys Women’s Prize for Fiction. Evie Wyld woont in Peckham, Londen.
Wat wij er van vinden:
‘Wij zijn de wolven’ is een verhaal over vrouwen, en vooral het geweld op vrouwen. Zonder belerend te zijn, echter zonder er doekjes om te winden, vertelt Wyld het verhaal van hoofdzakelijk drie sterke vrouwen die met gewelddadige en/of dominante mannen te maken krijgen. De mannen kunnen stevig drinken, maar ook de vrouwen laten zich niet onbetuigd, integendeel. Het is voor hen een manier om met hun frustraties, angsten en onzekerheden om te gaan.
In een mysterieus, somber en aangrijpend verhaal maar zeker niet zonder (donkere) humor leer je Sarah, Ruth en Viviane kennen. Ze leven in verschillende tijden, maar zijn toch verbonden door familiebanden of gebeurtenissen.
Het landschap wordt heel zintuigelijk beschreven zodat je het gevoel hebt dat je er midden in zit, je kan de stinkzwammen ruiken, je voelt de zompige aarde onder je voeten. Personages hebben diepgang en blijven je bij. Het ene beklijft al wat meer dan het andere, Sarah blijft vrij mysterieus, van haar komen we het minst te weten. Met Ruth leef je het meeste mee.
In het begin denk je weleens: waar gaat dit over, waar gaat dit naartoe? Maar langzaam haken alle verhalen in elkaar en al worden alle raadsels niet opgelost, als het boek eindigt ben je overtuigd dat hier een talentrijk auteur aan het werk was en had je nog zoveel meer willen lezen over deze vrouwen.
Beoordelingen
Er zijn geen beoordelingen gevonden.
