Leestip maart 2021
In het achtste jaar van de rouw laat Mari haar man thuis achter om een rivier te volgen naar zee. Terwijl zij probeert zich los te wandelen van de pijn en een nieuwe lijn te vinden voor haar leven, bouwt Felix aan een plekje waar zijn vrouw zich misschien ooit thuis zal voelen.
Lijn van wee en wens is een roman over de onttakeling door rouw en de liefde die niet opgeeft. Caro Van Thuyne heeft een meanderend portret geschreven van een vrouw die olifantenpaadjes trekt tussen deze twee oerkrachten.
Lijn van wee en wens is met een rauwe weerbarstige stijl geschreven. De roman is een zoektocht naar wat verlies betekent.
Caro Van Thuyne (1970) leeft en schrijft in het Houtland achter de Vlaamse kust. In 2018 debuteerde ze met de verhalenbundel Wij, het schuim, die op de shortlist van de Anton Wachter Prijs stond.
Wat wij er van vinden:
Iemand die het geluk heeft om nog nooit een dierbare te hebben verloren en zich de bijbehorende pijn niet kan voorstellen, lees dit boek en kom een beetje in de buurt.
Het rauwe, emotionele relaas van Mariposa die haar gehandicapte zusje, Tully, verliest en haar man Felix die met alle macht probeert te beletten dat Mariposa verder en verder van hem wegdrijft.
Mariposa of Mari onderneemt een kilometerslange voettocht om het verdriet, dat haar verscheurt, een beetje te boven te komen. Ze trotseert de natuurelementen, zoekt lichamelijke pijn op om haar psychische pijn even niet te voelen. Mari redt een kauwtje, dat ze Jakke doopt en vindt in hem een bondgenoot, een houvast. De ontmoetingen die ze her en der heeft op haar tocht, helpen haar als stapstenen door een wilde stroom. Deze ontmoetingen en de boeken van vooral Richard Skelton en Annie Dillard, waar ze inspiratie uit put.
Af en toe zoekt ook Felix haar op en klampen ze zich, middels een heftige vrijpartij, aan elkaar vast waarna Felix met lede ogen moet toezien hoe Mari haar tocht opnieuw alleen verder zet. In haar hoofd blijft ze in verbinding met Felix door het dagboek dat ze bijhoudt. Hij bouwt voor haar een 'porch’ aan hun huis, een rustpunt waar ze zich desgewenst zal kunnen terugtrekken. Tenminste als ze zou beslissen om weer huiswaarts te keren...
Het eindpunt is de zee: dat uitgestrekte, troostende, rustgevende, zilte nat…
Beoordelingen
Er zijn geen beoordelingen gevonden.
