Leestip maart 2022
In de herfst van 1963 gaat Annie Ernaux als studente naar bed met een jongen die ze die zomer had leren kennen. De relatie is geen lang leven beschoren, maar ze is wel onbedoeld zwanger geraakt. Tegen de stroom in besluit ze na een lange afweging clandestien (de wetgeving werd pas in 1975 geliberaliseerd) abortus te laten plegen. En détail, zonder valse emoties en zonder omhaal, beschrijft ze wat er gebeurt.
Het voorval is een sublieme indruk van pure eerlijkheid en authenticiteit.
Zoals in Ernaux’ succesvolle memoir De jaren vormt haar eigen leven de aanzet voor een mentale archeologie, over schaamte, vrijheid, klassenverschillen en feminisme.
Annie Ernaux (1940) geldt als een van de belangrijkste Franse schrijfsters van deze tijd. Zij publiceerde een vijftiental boeken, waarvan er zes in Nederlandse vertaling bij de Arbeiderspers verschenen.
Wat ik ervan vind:
Door de koele, afstandelijke beschrijving van een illegale abortus die de hoofdpersoon onderging in 1975 en door dat zij het zo precies en in detail zonder onnodige adjectieven vertelt, komt dit rauwe, authentieke verhaal ongelofelijk hard binnen.
De zeer traumatische gebeurtenis, die ongetwijfeld diepe sporen nagelaten heeft in haar leven, heeft Ernaux jaren gekost om te verwerken en zo te kunnen opschrijven zodat ze het met haar lezers kon delen. De moed, de pijn, de vernedering, de schaamte… om nog maar te zwijgen over het gevaar je leven te verliezen door de gebrekkige hygiënische omstandigheden of de angst in de gevangenis te belanden.
Beoordelingen
Er zijn geen beoordelingen gevonden.
