Hij: de beroemde professor, kind aan huis in alle televisiestudio’s, specialist in de studie van macht, begeleider van haar doctoraat. Zij: zijn jonge assistente, in zijn woorden ‘het beste renpaard van zijn stal’, de eerste van haar familie die naar de unief trok en zich daar bovendien als een vis in het water voelt. Op een avond, na een receptie, verandert alles. De professor, die een paar maanden later over haar academische toekomst zal beslissen, geeft haar een knuffel en die knuffel slaat om in een houdgreep. Ze bevriest en wordt toeschouwer van haar eigen nachtmerrie.
Academische gezelligheid is een overrompelende roman over grensoverschrijdend gedrag aan de universiteit. Het is een verhaal over loyaliteit en vertrouwen, over macht en geheimhouding, schuld en schaamte, maar evenzeer over traumaverwerking en herstel. Bovenal is het een ode aan de nieuwe mens die niet langer wegloopt van de eigen schaduw en trauma’s kan zien als de motor voor een vrij leven.
Hilde Van Liefferinge behaalde een master in vertaalkunde en een master en doctoraat in politieke wetenschappen. Ze is werkzaam als hogeschooldocent.
Wat ik ervan vind:
Ik vind dit een heel belangrijk boek. Een boek dat iedereen zou moeten lezen. Het heeft me zeer droevig gemaakt en boos. Door de onmacht en de frustratie waar je als vrouw nog steeds tegenaan loopt, omdat je niet geloofd wordt, omdat het geminimaliseerd wordt, omdat je het zelf 'uitgelokt' hebt, omdat je hysterisch reageert. Je wordt belachelijk gemaakt, vernederd, weggezet als een leugenaar of overdrijver. Zeker als de betreffende persoon, veel macht en aanzien heeft, is het verschrikkelijk moeilijk om de storm die over je heen komt te trotseren, want die persoon heeft in zijn kielzog een hele meute die je maar al te graag wil 'verscheuren', monddood maken, aanvallen. Ik vind het dus bijzonder moedig dat Van Liefferinge dit heeft aangekaart in dit veelzeggende boek. Waar zij vooral het systeem wil blootleggen, onder de aandacht brengen, zodat er misschien eindelijk eens echt werk van gemaakt kan worden, zodat deze dingen nooit meer gebeuren. IJdele hoop? Misschien... Waarschijnlijk... Kijk maar naar onze premier die het nodig vond om naar de zaalshow van Bart De Pauw te gaan kijken. Los van het feit dat De Pauw zeker een tweede kans verdient als hij tot inzicht gekomen is, kan ik me niet van de indruk ontdoen, dat het een symbolische middelvinger is van De Wever naar de vrouwen die het ontoelaatbare gedrag van De Pauw aan de kaak stelden. Die hysterische, jaloerse trutten toch, hoe durven ze?
Wordt u graag op de hoogte gehouden van onze leestips, acties, promoties en andere nieuwtjes? Meldt u aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en ontvang een eenmalige kortingscode van 10%! Heeft u zich aangemeld en niets ontvangen? Vergeet uw spam/reclame map niet te checken!
