Leestip van Boekhandel Naboekov december 2018
De tweeëntwintigjarige Anastasia woont in Parijs met haar moeder.
Wanneer haar moeder sterft, keert ze terug naar Ierland, waar ze opgegroeid is.
Ze wil terug naar ‘huis’, om daar voorgoed te blijven.
Haar grootmoeder, die nog steeds treurt om de dood van haar zoon (Anastasia’s vader), ontvangt haar kil en gevoelloos.
Ze is niet welkom, wordt alleen geduld voor ‘een bezoek’.
Het wordt Anastasia niet vergeven dat ze weggegaan is, haar moeder achterna, haar vader en grootmoeder ‘in de steek latend’.
De verscheurdheid van Anastasia wordt treffend beschreven, de hardheid van de grootmoeder eveneens, die door het aanbidden van haar zoon en het kleineren van haar piepjonge schoondochter, er medeoorzaak van was dat Anastasia’s gevoelige moeder wegvluchtte naar Parijs.
Een dun, klein boekje met veel lagen, voor wie het wil zien, en vooral voelen.
‘Een bezoek’ werd door Alice Munro en Edward Albee beschouwd als een literair meesterwerk.
Maeve Brennan werd in 1917 in Dublin geboren. Haar vader nam deel aan de Ierse vrijheidsstrijd en was propagandachef van de IRA. In 1934 vertrok zij met haar familie naar de Verenigde Staten, waar haar vader de eerste Ierse ambassadeur werd. Toen het gezin terugkeerde naar Ierland bleef Maeve Brennan in de Verenigde Staten wonen. Van 1949 tot 1973 was zij een vaste medewerker van het beroemde tijdschrift The New Yorker. Hierin publiceerde zij verhalen en recensies over boeken, mode en kunst, waardoor zij een grote naam verkreeg in de Verenigde Staten en in Engeland. Slechts 1,65 m lang, knap, excentriek en origineel, was de Iers-Amerikaanse schrijfster een opvallende 'sophisticated' verschijning in New York waar zij het middelpunt was van de jetset en er tegelijkertijd een bohemién-achtige levensstijl op na hield. De jaren vanaf 1973 stonden in het teken van overmatig drankgebruik, depressies, en afnemende geestelijke vermogens. Tijdens deze jaren verbleef zij in diverse psychiatrische inrichtingen. Soms kwam zij nog naar de The New Yorker, waar zij dan kantoor hield in de gangen en wc’s. In 1993 overleed zij eenzaam in een verzorgingstehuis. De verhalen van Maeve Brennan worden in de Verenigde Staten en Engeland beschouwd als hoogtepunten in de literatuur en worden vergeleken met het werk van Anton Tsjechov en Katherine Mansfield. Angela Bourke schreef een biografie over Maeve Brennan onder de titel ‘Homesick at The New Yorker’. (bron tekst over Brennan: uitgeverij Hoogland & Van Klaveren)
Rosalien van Witsen vertaalde o.a. Charles Dickens, F. Scott Fitzgerald, George Sand en Belle van Zuylen.
Beoordelingen
Er zijn geen beoordelingen gevonden.
