Sollers, Philippe - Het park
€ 23,95
Auteur: Philippe Sollers
Vertaler: Kiki Coumans
Titel: Het parkTaal: Nederlands
Uitgever: Uitgeverij Vleugels
Afmetingen: 15x210x140 mm
Gewicht: 239 gram
ISBN: 9789493186422
Jaar: 2021
Bindwijze: Genaaid gebrocheerd
Pagina's: 144
Genre: Fictie, Literatuur
Beschrijving:
Het park is een boek met een droomachtige, claustrofobische sfeer, waarin de verhaallijn vervangen is door een associatieve aaneenschakeling van scènes waarvan niet altijd duidelijk is of ze zich in de werkelijkheid of in de verbeelding van de verteller afspelen. Deze scènes hebben afwisselend betrekking op een geliefde, een in de oorlog verloren vriend en een kind. Vaak wordt ongemerkt gewisseld tussen heden en verleden, en tussen verschillende plaatsen en personages. Het park is bekroond met de Prix Médicis en in zes talen vertaald.
Het park werd in 2000 vertaald door Kiki Coumans voor de Atopieën-reeks van Uitgeverij Perdu. Begin 2021 herzag zij haar vertaling voor deze uitgave.
Philippe Sollers (1936) is een Frans schrijver en criticus. In 1960 richtte hij samen met Marcelin Pleynet het literaire avant-garde tijdschrift Tel Quel op, dat werd uitgegeven door Le Seuil en bestond tot 1982. Daarna initieerde hij het tijdschrift L'Infini, dat eerst door Denoël en later door Gallimard werd uitgegeven, en waarvan hij enige redacteur was.
Sollers opereerde in het middelpunt van het intellectuele elan in het Parijs van de jaren zestig en zeventig. Hij droeg bij aan de publicatie van critici en denkers als Jacques Derrida, Jacques Lacan, Louis Althusser en Roland Barthes. Sommigen van hen werden later beschreven in zijn roman Femmes (1983), samen met andere figuren van het Franse intellectualisme die actief waren voor en na mei 1968. Philip Roth vergeleek deze roman vol ‘goedgemutste kwaadaardigheid’ met het werk van Louis Ferdinand Céline. Literair begon Sollers met een psychologische roman in een burgerlijke omgeving: Une curieuse solitude (1958). Daarna werd zijn werk abstracter. In Le Parc (1961, Prix Médicis, een schoolvoorbeeld van de ‘nouveau roman’) is bijvoorbeeld geen sprake meer van personages, maar enkel van ‘figuren’ en ‘situaties’. In zijn latere werken Drame (1965), Nombres (1968), Lois (1972) en H (1973) zet hij de experimentele lijn door, en probeert hij een nieuwe visie op het politieke en culturele leven vorm te geven.
Sollers opereerde in het middelpunt van het intellectuele elan in het Parijs van de jaren zestig en zeventig. Hij droeg bij aan de publicatie van critici en denkers als Jacques Derrida, Jacques Lacan, Louis Althusser en Roland Barthes. Sommigen van hen werden later beschreven in zijn roman Femmes (1983), samen met andere figuren van het Franse intellectualisme die actief waren voor en na mei 1968. Philip Roth vergeleek deze roman vol ‘goedgemutste kwaadaardigheid’ met het werk van Louis Ferdinand Céline. Literair begon Sollers met een psychologische roman in een burgerlijke omgeving: Une curieuse solitude (1958). Daarna werd zijn werk abstracter. In Le Parc (1961, Prix Médicis, een schoolvoorbeeld van de ‘nouveau roman’) is bijvoorbeeld geen sprake meer van personages, maar enkel van ‘figuren’ en ‘situaties’. In zijn latere werken Drame (1965), Nombres (1968), Lois (1972) en H (1973) zet hij de experimentele lijn door, en probeert hij een nieuwe visie op het politieke en culturele leven vorm te geven.
(bron Uitgeverij Vleugels)