De Voecht, Peter - De vrouw van de schilder

Beschrijving:

- Aangrijpende novelle met een onverwachte afloop
- Magnifieke prenten die de onmacht van de personages weerspiegelen
- Een koesterboek voor volwassenen

Een pakkend verhaal over liefde en dementie.

Een man en een vrouw zitten bij de dokter. De vrouw is teleurgesteld, haar man lijkt zo afwezig. Ze vraagt zich af of hij, die haar zo graag schilderde, haar nog wel ziet staan. Ze kijkt terug op hun leven en hun reizen. De vrouw wil de man terug uit de verhalen die ze vertelt. Maar waar is hij? En valt hij nog terug te halen?

Peter De Voecht (1982) doceert proza aan de SchrijversAcademie in Antwerpen en de Academie van Mortsel. Hij publiceerde proza en poëzie in verschillende literaire tijdschriften, waaronder  Deus Ex Machina, Het Liegend Konijn, Extaze, Kluger Hans, Weirdo's en Gierik & NVT. In 2015 verscheen zijn debuutroman Slachtvlinders (uitgeverij In de Knipscheer). Bij De Eenhoorn verschenen twee geïllustreerde verhalen voor volwassenen: Dwarrelstad (2017), met illustraties van Erika Cotteleer, en De vrouw van de schilder, met illustraties van Trui Chielens(2019). Dat laatste gaat over geheugenverlies en het terugvinden van een partner die we misschien voor altijd kwijt zijn. Peter schrijft en speelt ook theater. (Bron uitgeverij De Eenhoorn)

Trui Chielens werd in 1987 geboren in Poperinge. In 2010 beëindigde ze haar masteropleiding Vrije Beeldende Kunsten in Gent. In datzelfde jaar won ze de Vlaamse Illustratorenclub. Dit betekende een doorbraak voor haar in boekenland. Eén jaar later illustreerde ze immers haar eerste boek. Trui illustreert niet enkel boeken, ze krijgt ook tekenopdrachten voor flyers, affiches, culturele centra, stadsdiensten en kranten als De standaard en De tijd. Naast illustreren, houdt Trui er ook van boeken te verzamelen. Toen ze nog studeerde, struinde ze vaak doorheen het Gentse op zoek naar mooie exemplaren. Ook nu nog zoekt ze graag op rommelmarkten naar oud drukwerk en andere vondsten. Daarnaast geniet Trui ook van het zonnetje en ‘op de koffie gaan’. Hoewel ze altijd net iets te laat beseft dat ze eigenlijk geen koffie lust. (Bron uitgeverij De Eenhoorn)