Meijer, Eva - Muizenleven

Auteur: Eva Meijer

Beschrijving:

Flankie gaat altijd als eerste op verkenning uit. Bullie wast iedereen. Bram en Wezel zitten graag staart in staart en zijn de beste nestbouwers. 

Flankie, Bullie, Bram en Wezel waren ex-laboratoriummuizen die in 2020 bij filosoof en schrijver Eva Meijer kwamen wonen. Door voor de muizen te zorgen, gitaar voor hen te spelen, een tunnelnetwerk door de hele kamer te maken, maar vooral door hen aandachtig te bestuderen, leerde Meijer dat muizen heel andere wezens zijn dan we denken. Mensen zien huismuizen als plaag en wie ‘muis’ googelt vindt vooral manieren ze te vermoorden. Jaarlijks worden honderdduizenden muizen gedood als proefdier, om kennis te creëren voor mensen. Maar muizen zijn geen eendimensionale wezens. Net als mensen hebben ze hun eigen karakter en vriendschappen en begraven ze hun dode vrienden. 

In Muizenleven schrijft Meijer over dieronderzoek en dierfilosofie. De muizen komen zelf aan het woord in verhalen, foto’s en tekeningen. De lezer leert over muizenrechten, -taal en -tijd. Van de muizen leren we hoe we anders kunnen samenleven en voor elkaar zorgen, en dat we allemaal deel uitmaken van een groter meer-dan-menselijk geheel.

Eva Meijer (Hoorn, 1980) is filosoof, kunstenaar, singer-songwriter en schrijver. Haar debuutroman Het schuwste dier (2011) werd genomineerd voor de Academica Literatuurprijs, de Gouden Boekenuil en de Vrouw&Proza Debuutprijs. In 2013 verscheen haar roman Dagpauwoog, gevolgd door de roman Het vogelhuis in 2016. Deze roman werd alom geprezen en getipt in De Wereld Draait Door. Het vogelhuis is inmiddels in het Frans, Duits, Engels, Turks, Pools en Arabisch vertaald en gaat verschijnen in het Zweeds en Chinees. In 2017 verscheen haar grensverleggende essay De soldaat was een dolfijn, gebaseerd op haar proefschrift waarmee ze de Erasmus Dissertatieprijs won. Datzelfde jaar ontving ze de Halewijnprijs voor haar gehele oeuvre. Tevens won ze met haar essay de Hypatia-prijs voor het beste filosofieboek van een vrouw. Begin 2019 verscheen haar nieuwe essay over depressie, De grenzen van mijn taal. De roman Voorwaarts verscheen in maart 2019 en werd lovend ontvangen door pers en boekhandels. In 2021 schreef ze het essay voor de Maand van de Filosofie, Vuurduin. Aantekeningen bij een wereld die verdwijnt. De roman 'Zee nu' verscheen in 2022, in 2023 verscheen de poëziebundel 'Het witste woord', de roman 'Dagen van glas' en de novelle 'Haar vertrouwde gedaante'. Haar boeken werden lovend besproken in internationale media, waaronder The Guardian, Der Spiegel en The New York Review of Books.